Ont-hamster mee voor vluchtelingen zonder geld of rechten.
Wereldvluchtelingendag
Op zaterdag 20 juni 2020 is het Wereldvluchtelingendag. Elk jaar besteedt de Pauluskerk samen met Theater Rotterdam aandacht aan het thema van de vluchtelingen, met (theater)voorstellingen en andere evenementen, ieder jaar met ook een groot ontbijt of diner. Dit jaar brengen we het thema op andere wijze onder de aandacht, vanwege het Coronavirus.
Lees hier het hele programma Wereldvluchtelingendag 2020
Lees hieronder verhalen van mensen zonder geldige verblijfspapieren
Ongedocumenteerd in Nederland
In Rotterdam leven naar schatting zo’n 10.000 tot 15.000 mensen zonder geldige verblijfspapieren. De meesten van hen overleven op eigen kracht. Een klein deel redt het niet zelf en klopt aan bij de Pauluskerk voor hulp.
Wie is ‘uitgeprocedeerd’ heeft geen recht op sociale voorzieningen of andere overheidssteun. Sinds ongeveer vijf jaar is er een bed,- bad, – en broodregeling (inmiddels LVV geheten): basale opvang en begeleiding voor mensen zonder (verblijfs)status. Maar die opvang is tijdelijk en onder voorwaarden. Lang niet iedereen komt in aanmerking. Mensen voor wie na anderhalf jaar geen oplossing is gevonden, worden terug gestuurd de straat op. Of in detentie gezet.
Al deze mensen zijn volledig afhankelijk van welwillende burgers, vrienden, kennissen of kerken. Ze hebben geen recht op een woning, of opvang, geen recht op sociale voorzieningen en mogen niet werken of studeren. Veel mensen ervaren dat hun leven stil staat. Dat zij wachten tot het leven kan beginnen, vaak jaar in jaar uit. ‘Als ik in de toekomst kijk zie ik niets’, horen we vaak in de Pauluskerk.
De wetgeving van de Nederlandse overheid is gebaseerd op het idee dat mensen vanzelf wel zullen vertrekken als je hen zelfs de minimale middelen van bestaan ontzegt. Maar dit ‘uitrookbeleid’ blijkt niet te werken. Integendeel. Mensen worden afhankelijk, apathisch en depressief en blijven vastzitten in een uitzichtloze positie.
In Nederland gaat het om 1500 tot 2000 mensen die écht hulp nodig hebben. Ze mogen hier niet blijven, maar willen, durven of kunnen niet terug naar waar ze vandaan komen. Bijvoorbeeld omdat zij niet kunnen bewijzen wie ze zijn, of omdat het land van herkomst hen niet als staatsburger erkent. Sommige mensen zijn oud en ziek, dementerend soms, of gewoon versleten, of zijn al decennia lang hier en hebben niets meer in hun geboorteland: geen familie, geen vrienden, zelfs geen kennis meer van de taal. Mensen zoals Moussa, Mohammed en Ben Said.
De Pauluskerk helpt mensen weer perspectief te vinden. We helpen met opvang, onderdak en juridische hulp, met steun in het levensonderhoud en hulp bij terugkeer. In gesprek met mensen zoeken we naar openingen, om uit de situatie van uitzichtloosheid te komen en duurzame oplossingen te vinden. Of die nu hier zijn, of in land van herkomst. Voor ons staat het perspectief van de vluchteling altijd voorop!